Właśnie zbliża się 6 grudnia.
Tego dnia, lecz 1998 roku – 51 letni doktor Piotr Janaszek – pełen wrażeń i pomysłów wraca z warszawskiego Mikołajkowego spotkania z dziećmi niepełnosprawnymi . Jest wielka burza śnieżna ( przypomina nasz kolega Leszek , który dokładnie tego dnia jechał z Lipna do Kutna ), w miejscowości Krośniewice ( jak podaje Jurek Marcinkowski ) zdarza się tragiczny wypadek samochodowy – i wtedy Piotr przekracza smugę cienia ….
Piotr Janaszek – nasz kolega ze studiów na poznańskiej Akademii Medycznej z okresu 1965- 1971…. .
Nie będę pisała śp. Piotr Janaszek, bo On żyje w swojej Wielkiej Biografii mogącej obdarować niejednego ze śmiertelników , żyje w swoich spełnionych Marzeniach , pamięci ludzi którym pomógł, w Działaniach Nieodrodnych Córek – Zuzanny i Olgi , które kontynuują Jego Piękną Ideę , żyje też w naszej – kolegów ze studiów – skromnej pamięci…
Piotr Janaszek urodził się w Poznaniu 21 kwietnia 1947 roku . Już w czasie studiów medycznych ( 1965- 1971 ) interesował się problemami osób niepełnosprawnych, działając w Klinice Ortopedii w Poznaniu pod kierunkiem Profesora Wiktora Degi – światowej sławy lekarza i wielkiego humanisty . Piotr staje się Jego Niezwykłym uczniem –
Będąc jeszcze studentem współzałożył i był przybocznym Drużyny „ Nieprzetarty szlak” przy tej Klinice – realizując formę rehabilitacji poprzez obozy harcerskie.
Po uzyskaniu dyplomu lekarza w 1971 roku Piotr przeprowadził się do Konina i podjął pracę w Szpitalu Powiatowym ( później Wojewódzkim) gdzie stworzył Oddział Rehabilitacji Dziecięcej ( pierwszy w Polsce w szpitalu wojewódzkim) , Poradnię Zaopatrzenia Ortopedycznego, Oddział Wojewódzki Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem i jeden z pierwszych w Polsce Warsztat Terapii Zajęciowej dla osób z ciężkim kalectwem.
Pełnił również funkcję Sekretarza Narodowego w Rehabilitation International – najstarszej międzynarodowej organizacji zajmującej się problemami ludzi niepełnosprawnych – afiliowanej przy ONZ.
Był członkiem Rady Nadzorczej Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz doradcą Pełnomocnika Rządu d.s. Osób Niepełnosprawnych.
Od 1981 roku organizował w Koninie Ogólnopolskie Przeglądy Filmów „ Żyją Wśród Nas” ( to jedna z 4 tego typu imprez w świecie ).
Piotr Janaszek był przede wszystkim twórcą nowatorskiego Ośrodka Rehabilitacji Dzieci i Młodzieży w Mielnicy nad Gopłem, który rozpoczął działalność na początku lat 80 ubiegłego wieku a jego głównym celem była integracja osób niepełnosprawnych ze społeczeństwem. Ośrodek powstał nakładem wielkich sił i środków . Każdego roku przebywało tu 250 osób z najcięższym kalectwem z całego kraju i z zagranicy.
Ludzie z całej Polski pisali do Niego listy z prośbą o przyjęcie na turnus rehabilitacyjny – niektóre były tylko adresowane „ Doktor Mielnica” i docierały do rąk adresata.
W 1989 roku Piotr w Koninie Fundację Mielnica z filią w Nowym Jorku. Powstały wówczas dwa Warsztaty Terapii Zajęciowej – najpierw w Koninie, który był jednym z pierwszych w Polsce, drugi – powstał po kilku latach w Mielnicy ; Zakład Pracy Chronionej ; Przychodnia Rehabilitacyjna; Klub Sportowy Osób Niepełnosprawnych „Spartakus”. Istnieje nadal Ośrodek Kształcenia Instruktorów Terapii Zajęciowej a ponadto mieszczą się tu Redakcje Kwartalnika „Warsztat Terapii Zajęciowej” i ” Wiadomości Mielnickich”.
Założono tu także Hostel dla Matki z Dzieckiem Niepełnosprawnym.
W Koninie organizował pierwsze Ogólnopolskie Olimpiady Umiejętności Osób Niepełnosprawnych „Abilimpiada”. Jedynej tego typu imprezie w Polsce nadano imię Doktora Piotra Janaszka.
Piotr rozpoczął także tworzenie Środowiskowego Domu Samopomocy dla Osób z Upośledzeniem Umysłowym, w którym znalazło opiekę i zajęcie 35 osób upośledzonych umysłowo z okolic Konina.
„Doktor Piotr Janaszek, jako jeden z niewielu w Polsce – pokazał, że turystyka zagraniczna osób niepełnosprawnych jest możliwa . Miał wielu przyjaciół na całym świecie. Dzięki kontaktom zagranicznym udało Mu się organizować pobyty osób niepełnosprawnych w Szwecji, Holandii, Czechach, Francji, Niemczech, Węgier, Włoch i Francji. Gdy przebywał w Stanach Zjednoczonych od razu zorganizował dzięki współpracy i wsparciu wielu przyjaciół Amerykańskich – w 1990 roku a potem w 1991 i 1992 roku przyjazdy grup niepełnosprawnej młodzieży do Nowego Jorku .
Piotr z wielkim zaangażowaniem pomagał młodzieży niepełnosprawnej w podjęciu studiów i pracy.
Sprowadzał z zagranicy transporty darów dla organizacji charytatywnych…… „
Był przy tym Człowiekiem bardzo skromnym. Zawsze podkreślał, że to zasługa całego zespołu i oddawał hołd swoim poprzednikom. „ Nigdy nie chwalił się odznaczeniami i wyróżnieniami, które otrzymywał, chował je głęboko na dno szuflady… Otrzymał ich wiele. Wiadomo jednak, że najważniejszym dla Niego odznaczeniem był Medal im. Karola Marcinkowskiego przyznany w 1984 roku przez Akademię Medyczną w Poznaniu, której był absolwentem, nagroda im. Hanny Dworakowskiej Serce na Dłoni (1988r.). Dzieci odznaczyły Go Orderem Uśmiechu – był dla nich „Doktorem Mielnicą”, człowiekiem który „leczył je uśmiechem” i zarażał radością życia. „
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał pośmiertnie Doktorowi Piotrowi Janaszkowi Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Pośmiertnie zostały także przyznane: Medal ”Twórcy Polskiej Rehabilitacji” z numerem 50. – ostatnim z wybitych z Jego inicjatywy, tytuł ”Wielkopolanina Roku 1998” przyznany przez słuchaczy Radia Merkury, tytuł ”Człowieka Wielkiego Serca” przyznany przez widzów poznańskiego programu Wyzwanie…..
tekst opracowałam na podstawie: http://www.mielnica.org.pl/test1-3
https://podajdalej.org.pl/o-nas/patron-fundacji/
zdjęcia Piotra Janaszka z dziećmi i w rozmowie z dziennikarką pochodzą ze strony http://www.mielnica.org.pl/test1-3
Doktor Piotr Janaszek był lekarzem-społecznikiem ukierunkowanym bardzo wcześnie, bo jeszcze przed studiami lekarskimi, na rehabilitację osób niepełnosprawnych. A do tychże osób trzeba podchodzić w szczególności ze znajomością faktu, że człowiek jest istotą bio-psycho-społeczną, czyli także wspierać niepełnosprawnych psychicznie, jak też brać pod uwagę ich sytuację społeczną – pomagając rozwiązywać ich problemy życiowe. Zawiązywałą się z latami coraz silniejsza więź Doktora Piotra Janaszka z osobami niepełnosprawnymi i ich bliskimi, przy czym miał On coraz to nowe, wręcz nowatorskie pomysły, które – co bardzo istotne – potrafił wcielać w życie. Śmiem twierdzić, że gdyby nie Jego przedwczesna śmierć, to byłby dzisiaj w wielkości swych działań porównywany w skali Świata z postacią Profesora Wiktora Degi, a i stan polskiej rehabilitacji byłby wskutek Jego działąń w znacznie lepszej kondycji.
Piotr był wielką Osobą a my – koledzy- tak mało o tym wiedzieliśmy. Dziękuję Zosi i Jurkowi że przybliżają nam Piotra – lekarza i działacza. Niech zostanie w naszej pamięci uśmiechnięty jak na zdjęciu bo taki był i ja też takiego pamiętam Piotra
Wielki człowiek o wielkim sercu…